Edhe pse janë vite të hershme, kanë mbajtur kujtime që nuk mund të harrohen kurrë.

Çdo vit ka surprizat e tij dhe çdo vit sjell nga një risi të re, por sipas disa studimeve të kryera në Shqipëri, ata që kanë lindur mes viteve 1950 deri në 1980 kanë kujtimet më fantastike të provuara më parë

Lexojini më poshtë, a jeni dakord me to?

Ishim të thjeshtë: Kur ishim fëmijë hipnin në makina që nuk kishin rripa të sigurimit ose airbags …

Nuk kishte luks të tepruar: Udhëtimi në pjesën e prapme të një furgoni të hapur ishte një eksperiencë e veçantë dhe ne ende e kujtojmë atë …

Sa e bukur apo jo? Ne pinim ujë nga tubi i kopshtit në vend të shisheve të ujit mineral …

Çfarë argëtimi! Ne kaluam orë e orë duke ndërtuar karroca me rrota dhe lëshoheshim në rrugët poshtë dhe në gjysmë të rrugës, u kujtonim që nuk kishim frena.

Pas disa përpl.asjeve në shkurre, mësuam të zgjidhnim pro.blemin. Po, ne luf.tuam me shkurre, jo me makina!

Ishim të lirë të shijonim jetën e thjeshtë! Ne dilnim për të luajtur me detyrimin e vetëm për t’u kthyer para perëndimit të diellit. Ne nuk kishim telefona celularë … kështu që askush nuk mund të na gjente…

Ishim më të bashkuar! Shkolla zgjaste deri në drekë, pastaj shkonim në shtëpi për drekë me të gjithë familjen (po, madje edhe me babin).

Asnjë fr.ikë! Ne jemi pr.erë, kemi th.yer edhe ndonjë kockë, kemi hu.mbur një dh.ëmb dhe askush nuk u ankua për këto aksi.dente. Faji nuk ishte i askujt, nëse jo i vetes sonë.

Ishte çdo gjë bio! Ne hanim biskota, bukë, vaj dhe kripë, bukë dhe gjalpë, pinim pije me sheqer dhe kurrë nuk kishim pro.bleme me mbipeshë, sepse ishim gjithnjë duke luajtur …

Kishim shpirt human! Ndanim një pije në katër … pinim nga e njëjta shishe dhe askush nuk vd.iq prej kësaj.

Miqësi e pastër! Ne nuk kishim PlayStation, Nintendo, X Box, Video-lojëra, TV kabllor me 99 kanale, telefona personal celularë, kompjutera, chatrooms në internet. Ne kishim shumë miq në vend të këtyre.

Ne kishim fantazinë! Po! Jashtë! Në botën mi.zore! Pa një kujdestar! Si e bëmë këtë? Ne luanim lojëra me shkopinj, ekipet formoheshin për të luajtur një lojë; jo të gjithë zgjidheshin për të luajtur dhe ata që nuk zgjidheshin nuk shkonin në psikolog për tra.umën.

Ishte koha e shpirtit të lirë! Kishim liri, dës.htime, suksese, përgjegjësi … dhe mësuam t’i menaxhonim ato.

Pyetja kryesore atëherë është kjo: Si mbijetuam?